کاشف الغطاء

(ع. برطرف‏كننده‏ى پرده) لقب (شیخ) جعفر بن (شیخ) خضر بن (شیخ) یحیى حلى جناحى‏الاصل و نجفى‏المسكن والمدفن معروف به شیخ اكبر و شیخ نجفى، از بزرگان علماى امامیه و فقیه و مجتهد (ف. نجف 1227 یا 1228 ه.ق) وى شاگرد آقاى بهبهانى و سید مهدى بحرالعلوم و سید صادق فخام و جز ایشان بود؛ و صاحب جواهر و حجةالاسلام رشتى و شیخ محمدتقى صاحب هدایة المسترشدین و سید صدرالدین موسوى عاملى و سید جواد صاحب مفتاح‏الكرامة و شیخ عبدالحسین اعسم و حاجى كلباسى و گروهى دیگر از شاگردان اویند و از او روایت دارند. او راست: اثبات الفرقة الناجیة من بین الفرق الاسلامیة، احكام الاموات، بغیةالطالب فى معرفة المفروض والواجب (رساله‏اى است عملیه و مطلب اول آن در اصول عقاید و مطلب دوم در احكام طهارت و نماز است)، الحق المبین فیتصویب المجتهدین و تخطئة جهال الاخباریین (كه در آن حقیقت مذهب طرفین را نگاشته و گوید كه هر دو در اصول دین متحد و در فروع نیز مرجع هر دو فرقه، روایات ایمه 4 است و در حقیقت مجتهد اخبارى و اخبارى نیز مجتهد و فضلاى طرفین ناجى و طعن‏كنندگان در هلاكتند)، شرح قواعد علامه (كه در آن بعضى از ابواب مكاسب را تا مبحث خیارات شرح كرده)، العقائد الجعفریة، كشف‏الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء (این كتاب حاكى از كثرت اطلاع و فهم و جودت فكر و حسن سلیقه‏ى او و حاوى اصول و فروع دینى است. شهرت شیخ جعفر به كاشف‏الغطاء به مناسبت نام همین كتاب است). وى نزد بزرگان عصر محترم بود و ریاست علمى داشت و بسیار حلیم و متواضع بود. مدفن او در نجف در محله‏ى عماره در مقبره‏ى مخصوص خانواده‏ى اوست. خاندان او را به نام آل كاشف‏الغطاء مى‏نامند و هر یك از آنان را نیز به لقب كاشف‏الغطاء مى‏خوانند، از آن جمله كسان ذیل از آن نامبردارند: